Patrick Neate’in, 2001’de Whitbread ödülü kazanan romanı On İki Ölçülük Blues, üç kıtaya ve iki yüzyıla yayılan bir hikâyenin kapısını aralıyor.
New Orleans, yirminci yüzyılın başları… Lick Holden kornetiyle ortalığı kasıp kavuruyor. Yıllar önce büyükbüyükbabasının şarkılarıyla Afrika’nın kayıp krallığı Zimindo’yu kasıp kavurduğu gibi. Hikâyenin üçüncü ve son ayağında da emekli İngiliz fahişe Sylvia var: Lousiana’da geçmişini ararken bugününü bulan Sylvia.

"Ona göre hayat bir nota sayfası, insanlar da notalar gibiydi. Lick ise nota okumayı bilmiyordu, öğrenmeyecekti de. Fate Marable’ın orkestrasına da katılmayacaktı. Ama kafasının içinde kıpır kıpır çalan cazı duyabiliyordu; sürekli tekrarlanan bir tema vardı, en beklenmeyen anda yeniden başa dönüyor ve farklı enstürmanlarla, farklı perdelerden yeniden çalınıyordu.”